Mijn laatste blog is alweer bijna 2 maanden geleden dus ik zal jullie maar weer eens op de hoogte houden!

Ik schreef in mijn vorige blog dat ik graag naar Piha wilde gaan en dat heb ik ook gedaan.

Verder heb ik een trip gemaakt naar Muriwai (een mooi plaatsje aan de westkust) en naar Whangarei, dit was met een Nederlands meisje, Renee. We hebben die dag allebei voor het eerst auto gereden aan de linkerkant van de weg. Nadat we een paar keer bijna van de weg af reden, voelden we ons tóch wat zekerder op de weg. Whangarei is ten noorden vanaf Auckland. We hadden daar een overnachting geboekt omdat het in totaal 6 uur rijden was. Onderweg kwamen we nog een Nederlands winkeltje tegen met drop, hagelslag, beschuit, stroopwafels en niet te vergeten: échte lekkere kaas! Toen we in Whangarei aankwamen, zijn we naar de watervallen geweest en hebben we een echte Kiwi gezien (een vogel die bijna niet meer voorkomt en alleen in Nieuw-Zeeland leeft).

Ondertussen werkte ik nog steeds bij de Crab Shack en heb daar nog een week langer gewerkt dan ik gepland had.

22 september, daar ging ik dan, weg van m'n vertrouwde stadje Auckland, weg van alle toffe mensen die ik had leren kennen, weg van m'n favoriete club Habanas en weg van alle lieve collega's die ik had.

Ik vertrok naar Raglan, een plaats die bekend staat om de goede golven. In Raglan heb ik surflessen gehad en ben daar uiteindelijk 1 week gebleven om te oefenen en de omgeving te verkennen.

Ik ging door naar Rotorua met natuurlijk een tussenstop bij de Waitomo Caves. Hier heb ik een excursie gedaan door de grotten en heb er veel glow-worms gezien. De glow-worms had ik eerder al gezien in de natuur, vlakbij mijn eerste hostel in Raglan. Maar nog nooit zoveel bij elkaar, zoals in de Waitomo Caves!

Rotorua staat ook wel bekend als de stink stad van Nieuw-Zeeland, door al de geisers in de stad komt er een vreselijke lucht vrij. Maar.... Het was er ook echt prachtig. Ook hier heb ik weer met een paar anderen een auto gehuurd en zijn we naar het nationale park Wai-O-Tapu geweest, dat was zo mooi!

In Rotorua heb ik ook de 'Okere Falls' (watervallen) gezien en ben ik naar de 'Mud Pools' geweest. Daar kookt de modder, bijzonder om te zien. Later die dag zijn we naar een natuurlijke rivier geweest, waar we in gezwommen hebben. Dit was een gratis verwen dagje want het water was heerlijk warm en we hadden wat modder (gekregen van de lokale mensen die modder meegenomen hadden bij de 'Mud Pools') op ons gezicht gesmeerd, blijkbaar hadden we wel voor 100 NZD modder op ons gezicht, bizar..

Na een korte week ben ik verder gegaan naar Tauranga, dat ligt in de Bay of Islands, aan de oostkust. Daar ben ik op het moment en werk ik in het hostel als housekeeping voor gratis accomodatie en heb een paar weken bij een Engelse pub (Crown and Badger) gewerkt. Bij de pub hebben ze het helaas niet druk genoeg dus heb ik daar nu al een tijd niet gewerkt. Ik ben op zoek naar een ander baantje maar hoop stiekem nog dat er iemand uitvalt bij de pub en dat ik daar aan de slag kan.

Verder geniet ik hier van m'n 'rustige' leventje. Dat is helaas niet altijd even rustig en relaxed als ik hierboven beschrijf..

Eind oktober is er iets vreselijks gebeurd. Een Duitse jongen, Jasper, is overleden bij een auto-ongeluk. Hij verbleef in het hostel en had hier veel vrienden, iedereen kende hem. Ik had de week van tevoren zelfs nog beerpong gespeeld met hem, onwerkelijk, het valt nog steeds niet te bevatten wat er gebeurd is. Er hing een rouw sfeer in het hostel. Het was zo bijzonder hoe iedereen er voor elkaar was. Hoe iedereen steun zocht bij elkaar, en nog steeds doet. De meeste van de groep verspreiden zich over Nieuw-Zeeland om door te gaan met hun reis en om ergens anders werk te zoeken. Maar met kerst.... Dan moet je samen zijn met 'familie'/mensen waar je om geeft en waar mensen zijn die om jou geven. Iedereen van de groep probeert terug te komen naar het hostel.

Er was een aardbeving in Nieuw-Zeeland. Het was op maandag 14 november om 00:02 uur en ik lag in bed. Ik slaap op een kamer, samen met Renee. Onze bedden begonnen te shaken en Renee vroeg aan mij: 'Voel jij dat ook? Is dat een aardbeving?' Dus ik sprong op en zag ook dat de kleerhangers in de kast flink bewogen. We liepen/renden naar buiten en voelden daar de grond ook trillen. Gelukkig was Malvin er, een huisgenootje, die dit ooit eerder meegemaakt had. Zij kon ons vertellen dat het veilig was om weer naar binnen te gaan. We zijn daarna gaan slapen en hebben geen naschokken meer gevoeld. Gelukkig zijn ook m'n vrienden die ik eerder heb leren kennen in Nieuw-Zeeland veilig!

Zoals ik al zei, ik kan in een blog wel uitleggen wat ik gedaan heb en wat ik meegemaakt heb, maar er zijn zo veel dingen die ik niet kan uitleggen. Bijvoorbeeld hoe vertrouwd iets of iemand voelt na een korte tijd, alle andere backpackers die in hetzelfde schuitje zitten, het relaxen met een stok kaarten, het echt geven om de andere reizigers, hoe fijn het is om eens op een dag een moment voor mezelf te hebben door bijvoorbeeld alleen erop uit te gaan, hoe iedereen elkaar helpt met zijn/haar eigen problemen zonder elkaar goed te kennen, het langer maken van m'n eigen bucketlist door alle verhalen van anderen, het genieten zonder WiFi, het leren van een andere taal, het afspreken met backpackers die ik eerder ontmoet heb, het afscheid nemen van vrienden die je gemaakt hebt en niet wetende of je ze nog vaker gaat zien op andere plekken, je telefoon waarop overdag in de eerste weken niks te zien was, aangezien iedereen thuis slaapt, maar nu roodgloeiend staat van de berichten van m'n reis vrienden, zo kan ik nog wel even doorgaan..

Mijn reisplannen zijn nog wel een beetje veranderd. Ik wil hier graag 1 jaar blijven i.p.v. 7 maanden, ik zou eigenlijk naar Australië en Azië gaan maar dat blijft voorlopig nog even op mijn lijstje staan. Nieuw-Zeeland is te mooi om het visum niet optimaal te gebruiken!

Heel veel liefs xxx