Eerste week in Oostenrijk

Van de, ongeveer, 140 dagen ben ik nu al 10 dagen hier in Oostenrijk. Toen we aankwamen bij Spitall an der Drau, werden we opgehaald door Jet. Jet is de Nederlandse hoofdreceptioniste van het park en ze woont nu al 8 jaar in Oostenrijk. We waren 16 mei rond half 2 op het park aangekomen en moesten maandag 19 mei beginnen.
De eerste dag hebben we eerst al onze spullen uit de koffers gehaald en een plekje gegeven, toen naar de winkel gelopen (die is hier ongeveer 10 minuutjes lopen vanaf het park) om wat boodschapjes te doen en zodat we onze eerste eigen maaltijd konden gaan maken..
Op zaterdag waren we van plan om een wandeling te gaan maken door de bergen. We hadden ontbeten en gingen op pad met een kaart. Het stond super goed aangegeven dus ook voor mij was het geen probleem de goede route te vinden.. Het was een wandeling van 11,7 km en had gedacht dat ik dat een beetje saai zou vinden maar vond het echt hartstikke leuk, en ook hadden we een heel mooi uitzicht over Bad Kleinkirchheim en de dorpjes er omheen.Deze avond gingen Marlotte en ik koken, want de eerste avond hebben we Stef laten koken haha, het was kip, broccoli en gekookte aardappels met een sausje. En het was zeker goed gelukt!
Wel heb ik aan het begin van de week wel wat traantjes laten gaan, omdat ik nu pas besef dat ik 5 maanden van huis ben. Van tevoren had ik daar niet zo over nagedacht. Nu ik aan het idee gewend ben, gaat het gewoon prima en vind ik het echt een gaaf idee om 5 maanden 'op mezelf' te wonen.
We moesten onze werkblousjes even strijken, en ja hoor ik had me verbrand aan het strijkijzer.
Maandaggggg EERSTE WERKDAG.. Ik was wel een beetje zenuwachtig, NERGENS voor nodig geweest, gelukkig. Om 8 uur moesten we beneden zijn en we kregen uitleg over alles, vooral de receptie omdat de mensen natuurlijk ook bij ons moeten kunnen inchecken. Jet vertelde ons hoe het allemaal ging, in het Nederlands. Dat is zeker wel makkelijk aangezien wij er nog niks van wisten. In de avond pasta gemaakt.. mmmm..
Dinsdag gingen we meedoen met de activiteit Nordic Walking, heel leuk om te doen. En in de avond zijn we lekker gaan zwemmen. Woensdag gingen we een wandeling maken met een paar gasten van het park, ergens op de berg lunchen en terug. Ja hoor, weer een actie, voet omgezwikt en een mooie wond op m'n knie..
Ojaaaa hahaha de eerste werkdag hadden we pauze en toen gingen we eerst even naar de supermarkt omdat we voor die avond nog geen pastasaus hadden. Ik droeg het bier van Stef, toen we de trap op liepen, viel ik. Er waren 3 halve liters bier kapot gevallen op de trap, jeeeetje wat stonk dat zeg. De hele pauze de trap gepoetst, snel een boterham gegeten en weer aan het werk haha
Donderdag onze eerste vrije dag gehad en toen zijn Marlot en ik met de bus naar Viellach gegaan. Viellach is een stadje, een uur vanaf hier. We hebben lekker geluncht en op terrasjes gezeten en veel winkels gezien, heel leuk stadje.
Ik versta wel alles wat ze zeggen, als ze niet plat Oostenrijks spreken dan. Ook gaat het Duits spreken steeds beter, echt leuk dat je niet de hele dag je eigen taal spreekt eigenlijk!

Mijn eerste reisverslagje vanuit Oostenrijk..
Ik geniet hier echt heel erg. Vandaag toevallig vrij, vanmiddag waarschijnlijk even een cadeautje kopen voor Walter, een man van de technische dienst, die wordt 60 jaar. Vanavond denk ik weer zwemmen, heeeeerlijk.

En boven de receptie is ons 'huisje' en naast ons is de bollo club. Van ons huisje zal ik hierop ook nog wat foto's zetten.

Bis späterrrrrrrrrrr

Stage in Oostenrijk voor 5 maanden

Binnenkort ga ik voor 5 maanden naar Oostenrijk om stage te lopen. Dit is voor mijn opleiding Recreatie bij de Rooi Pannen in Tilburg. Ik ga stage lopen in een Landal park, Bad Kleinkirchheim. Over 3 weekjes ga ik daarheen samen met Marlotte, een meisje uit mijn klas, en met Stef, een jongen van CIOS, sportopleiding.
Onze eerste werkdag is op 19 mei en zijn waarschijnlijk rond 19 oktober klaar.
We hebben al een trainingsweekend gehad in Eerbeek, Landal Coldenhove. Daar hebben ze ons uitgelegd hoe we met de mensen om moeten gaan, wat ze van ons verwachten, hoe de mascotte van Landal is, Bollo de beer.
Op deze reisblog zal ik af en toe wat foto's en verhalen plaatsen.

Groetjessss vanuit Nederland

Laatste dagen in Ghana, eerste dagen in Nederland..

We hadden dus nog een weekend in het weeshuis voordat we gingen. We hebben toen nog wel leuke dingen gedaan, leuke avondjes gehad en veel geknuffeld en gespeeld met de kinderen. De zaterdag, onze laatste dag, hebben we alle kinderen van het weeshuis meegenomen naar het strand. De vorige keren hadden we het in 2 groepen verdeeld maar nu dus met iedereen. Er waren ook al nieuwe vrijwilligers.
Ik heb volop genoten van die laatste dag. Wel jammer dat je op zo'n dag al de hele tijd in je hoofd hebt dat dit de laatste dag is met de kinderen.
De dag daarna, zondag 4 augustus, gingen we rond 2 uur weg van het weeshuis. Sommige oudere kindjes hadden wel een beetje door dat ze ons nooit meer zouden zien. Maar je merkt goed dat de kleintjes dat niet door hebben. De vorige keer toen de Australiërs weg gingen, vroegen de kleintjes de volgende dag 'Where is Clara?'
We gingen dus rond 2 uur, iedereen knuffelen en afscheid nemen. Het ergste is gewoon dat je weet dat je ze waarschijnlijk nooit meer in je leven zult zien; dat de kindjes niet echt een toekomst hebben..
We liepen dus naar de straat om te wachten op een trotro. Sommige kindjes liepen met ons mee om nog afscheid te nemen, zooo lieefffffff, vergeet ik echt nooit meer! We bleven knuffelen. Ook toen er een trotro was, stonden we nog te knuffelen, verschikkelijk was het afscheid eigenlijk. We zaten in de trotro en waren nog steeds aan het huilen. Ik zat naast zo'n man en daar zat een kindje op schoot. Ze keken me de hele tijd aan, alsof ze dat nog nooit eerder gezien hadden. We kwamen aan op Winneba Dungeon waar we een trotro naar Accra moesten pakken. We gingen nog even ergens zitten om uit te huilen, pffff toen voelde ik me op dat moment zo ongelukkig.. Je beseft gewoon niet dat je in 4 weken zo'n goede band met die kindjes hebt gekregen. Pas met het afscheid en daarna, besefte ik het pas.

Nu ik thuis ben, ben ik met m'n gedachten nog de hele tijd in Ghana. Telkens de tijd terug rekenen en bedenken wat ze nu aan het doen zijn..
Ik kan ook echt uren naar de foto's blijven kijken, ik mis het echt daar.
Dit was mijn laatste reisverhaal over Ghana. Byee

Mole Nationaal Park

We hadden dus het plan om naar het Noorden te gaan en alles was zo snel geregeld, super fijn. We zijn vanaf het weeshuis naar Accra gegaan, ongeveer een uur rijden, en toen de bus genomen naar Tamale, in het Noorden. De busreis duurde echt lang dus we reden ook in de nacht, maar in die bus konden we echt niet slapen. We kwamen ongeveer rond 4 uur in Tamale aan. We waren in Tamale al 2 uur te vroeg voor de bus naar Damango. Uiteindelijk hebben we 5 uur moeten wachten want de bus had 3 uur vertraging, zonder te overdrijven! We zaten dus in dit busje weer 4 uur, het was een gewone trotro maar dan HELEMAAL vol. Hoe kun je het verzinnen om een trotro zooo vol te proppen. Maar uiteindelijk in Damango hebben we een taxi gepakt naar het 'MOLE NATIONAAL PARK'.
We kwamen daar aan rond de middag, we moesten onze spullen in onze kamer zetten. We hadden een kamer die we deelden met andere mensen op het park. Uiteindelijk zaten we 1 avond gewoon met z'n tweeën en 1 avond met 2 mensen uit Engeland en 1 avond met iemand uit Nederland. Gelukkig hadden we gewoon een normale wc, net als in het weeshuis. In Nederland zou die wc hartstikke smerig zijn maar hier ben ik er blij mee haha. We hadden geen douche, we moesten douche met een bak water en een schepje maar dat is voortaan ook geen probleem meer. Op het park hadden we een openbaar zwembad en daar konden we ook 'douchen', hoezo slim?
We wilden dus wat gaan eten op het park want je kunt daar alleen eten in het restaurant, niet vervelend. Maar wij kwamen daar aan en bestelden iets, maar blijkbaar moet je in de ochtend bestellen voor in de middag en in de middag voor de avond, raar. We zijn even gaan zwemmen en best op tijd naar bed gegaan.
De volgende dag gingen we ontbijten, geroosterd brood met een eitje. Toen we net klaar waren met ontbijten, liepen er opeens bij de huisjes 3 olifanten. Zo gaaf om te zien, maar je zou maar binnen in dat huisje zijn en dan zie je opeens een olifant voor je. Na het ontbijten, moesten we nog pinnen dus dat gingen we doen achterop 2 motors, touren door Afrika. In de middag, om half 4, gingen we een jeep safari doen. We zaten bovenop de jeep met 9 mensen. We hadden niet heel veel gezien, op het begin super veel antilopen, uiteindelijk zagen we nog buffels van een afstand, olifanten die de weg op liepen waar wij reden, en apen.
Dag 3 van het Noorden. We stonden om 6 uur op en om 7 uur begon de wandelsafari. Het eerste half uurtje zagen we alleen antilopen. Daarna zagen we olifanten, die zijn we samen met de gids, die een pistool bij zich had en zo'n avonturier hoedje op had, de olifanten achterna gelopen. Super dichtbij gekomen en de hele tijd liepen we er maar achterna, echt gaaf. Uiteindelijk liepen de olifanten naar een meer, daar waren nog meer olifanten. Op een moment kwamen ze eruit en stonden we echt 5 meter er vanaf. Echt iets om nooit meer te vergeten!
In de middag gingen we een moskee bekijken in het dorpje Larabanga. Het was een klein dorpje waar we een hele rondleiding door kregen. De mensen daar maken alles wat ze nodig hebben en gebruiken zelf. Zo knap om te zien dat ze verder niks nodig hebben om te leven! Alle huisjes waren daar trouwens gemaakt van klei. In het Zuiden zijn er ook wel huisjes gemaakt van klei maar in het Noorden echt bijna allemaal. Op zo'n huisje hadden ze een kalender geschreven, ik kon er echt geen wijs uit. Maar ze konden daarop blijkbaar de verjaardagen zien, als ze die wilden weten.
Toen kwamen we bij de moskee aan, want in het Noorden zijn eigenlijk alle mensen Moslim en in het Zuiden allemaal Christen. Dit was de oudste moskee van West-Afrika, het was gebouwd in 1421. Jammer genoeg mochten we niet binnen want het was nu geen tijd daarvoor. Alle mensen daar gaan 3 keer per dag naar de moskee. Toen gingen we weer terug met de driewieler, een driewieler met een bakje achterin en in dat bakje stonden 2 bankjes, LUXE.
Diezelfde dag hadden we een heel goed idee, om met het vliegtuig terug te gaan naar het Zuiden. Op de heenweg hadden we er 26 uur over gedaan om uiteindelijk vanaf het weeshuis bij het Mole Park te kunnen komen, daar hadden we niet echt zin in.
Die nacht moesten we om 3 uur opstaan want om 4 uur ging vanaf het park een bus naar Tamale. In Tamale moesten we nog wel even wachten want onze vlucht ging om 1 uur. Na een pizza gegeten te hebben gingen we met een taxi naar het vliegveld. We waren daar om 10 voor 1 om in te checken en om half 2 zaten we nog in de gate te wachten, GHANA TIME!
Het was een super klein vliegtuigje waar we in zaten. Het was een uurtje vliegen en er konden ongeveer 50 mensen in het vliegtuig. Het vliegtuig zat nog niet eens voor de helft vol. Gelukkig dat ze daar niet op wachten voordat ze gaan, net als bij een trotro. We hadden een goede vlucht gehad. Opeens toen we buiten keken, waren we al aan het landen. Toen we aankwamen, gingen we met de taxi en de trotro terug naar ons weeshuis. Ik had zoo veel zin om de kindjes weer te zien. Echt een raar gevoel, kan ik niet omschrijven. Toen we aankwamen, kwamen alle kindjes op ons af rennen, geweldig!
Nu is er ook een gezin op het weeshuis en een Belgisch meisje, leuk om die mensen wat uit te leggen over de kindjes, net als wat de Australiërs bij ons deden.
Nu komt het idee om naar huis te moeten, toch te dichtbij. Ik heb nog geen zin om naar huis te gaan hoor, wel om iedereen weer te zien, vooral papa mama en Tom. We gaan nog even optimaal genieten hier en ik denk dat dit mijn laatste verhaaltje is uit Ghana (in 2013 dan).
Voor foto's kun je kijken op de blog van Janne www.janneinghana.waarbenjij.nu. Daar had ik geen tijd meer voor maar ik zet ze er wel op als ik thuis ben.

Byeeeee

Week 3 al bijna voorbij..

Woensdag had ons weeshuis een voetbalwedstrijd tegen een andere school. We liepen naar het andere schooltje, daar is een voetbalveldje. De goals zijn 3 houten balken, het gras kwam af en toe bijna tot je knieen, er waren geen lijnen, en de grensrechter had in plaats van een vlag, een tak met bladeren. Het was super leuk om te zien. Alle kinderen deden goed hun best en vonden het super leuk. Jammer genoeg hadden we toch verloren met 3-0. Elke keer als ze scoorden, renden alle kinderen het veld op, echt een mooi gezicht.
Altijd aanbidden die kinderen je heel erg en roepen telkens 'obruni' naar je. Op dat moment, bij het voetbal, was het wel heel erg. Ik vond het toen ook echt wel even lastig om te bedenken dat ze zo tegen ons op kijken, hoewel we ook maar gewoon mensen zijn. Ze vroegen je naam, en gaven daarna een kus op je hand of ze aaiden je arm even. Op het weeshuis was zelfs iemand die zei dat ze mijn hoofd wilde hebben, en daarna ook mijn lichaam, dus ik vroeg waarom. Toen zei ze dat ze graag blank wilde zijn. Dat is toch te erg!
Saskia, dat meisje uit Belgie, had een gezin ontmoet bij de orientatiedagen, die ook in het zuiden van Ghana zaten. We gingen daar dus even langs, op donderdag. Het was echt super raar om te zien want hun waren zo streng opgevoed en dat gezin probeerde de kinderen maar wat losser te maken. De mensen moesten zelf voorstellen om een spelletje te gaan doen met de kinderen, hoewel dat bij ons weeshuis allemaal vanzelf gaat. Iemand van hun weeshuis zegt blijkbaar altijd als ze huilen dat ze niet mogen huilen, en hij zegt dan ook dat ze gelukkig zijn omdat ze niet verdrietig zijn.
De mensen daar, de vrijwilligers, kregen niet veel te eten. Ze hadden na het eten altijd nog honger. Ze hadden daar geen elektriciteit, dus dat hebben ze daar aangelegd. Ook sliepen ze met ongeveer 2 of 3 kinderen in 1 bed. Het was raar om te zien dat het zo veel verschil maakte, hoewel het wel best dichtbij was, bij ons weeshuis. Nadat we daar waren geweest zijn we naar Accra geweest om wat souveniers te kopen.
Gisteren zijn we naar Kakum Nationaal Park geweest, dat was echt super leuk. Het was wel een beetje vervelend dat ik slippers aan had. Het was daar hartstikke modderig want het regende ook een beetje. We moesten eerst naar boven lopen op soort trappen en toen waren we bij de bruggen. Hier heb ik ook wat foto's van opgezet. Het was super hoog maar ook heel erg mooi. Blij dat we dit gedaan hadden.
Daarna wilden we naar Hans Cottage gaan, een krokodillenpark, dachten we. We kwamen aan op een Botel en gingen daar wat drinken, blijkbaar was dat het park ook al haha. We hebben wel een krokodil gezien die die een vrouw voor ons het water uit ging lokken.
Vanmiddag gaan we met de andere kinderen van het weeshuis naar het strand. Dat wilden we eigenlijk zondag doen maar er kwam een spontaan, geweldig idee tussen. Janne en ik gaan naar het Noorden van Ghana, ongeveer 14 uur in de bus, en dan gaan we daar een safari doen. We blijven daar 2 nachten slapen en gaan dan terug naar het weeshuis. We hadden dus alleen dat plan, dus wij hebben het aan Tina, van onze organisatie, gevraagd en die heeft meteen de bustickets geregeld en de overnachtingen gereserveerd, super handig! We zijn dan ongeveer donderdag weer terug op het weeshuis en dan hebben we nog een paar dagen met de kinderen, gelukkig!

Dit was het weer en ik laat wel weer iets weten als ik weer terug ben in het Zuiden.

Weekendje

In het weekend ,op zaterdag, zijn we naar Cape Coast gegaan. Cape Coast is eigenlijk gewoon een stadje maar wel heel toeristisch. Gelukkig wil Saskia, dat Belgische meisje, ook graag dingen bezoeken want daar kun je wel wat leuke dingen bekijken. We wilden naar een soort kasteel gaan wat met de slaven te maken had, maar dat was er uiteindelijk niet meer van gekomen. We zijn in de middag gaan lunchen in een gezellig 'restaurantje', wat je eigenlijk geen restaurantje kon noemen. Die mevrouw die daar de baas was, denk ik, kwam de hele tijd bij ons zitten om te kletsen. Ze liet ons ook 'pamwijn' proeven, dat was typisch Ghanese wijn, die we geproefd moesten hebben haha.
Daarna hadden we wel zin om naar het strand te gaan, hebben daar lekker wat gedronken en zijn toen ongeveer naar huis gegaan, naar het weeshuis dan haha. Er liepen trouwens allemaal varkens op het strand. Er was ook zo'n meisje die aan ons geld vroeg want anders zou haar moeder haar slaan..
We waren rond 8 uur ongeveer op het weeshuis en hadden toen nog wat brood met tonijn op, het was 1,5 uur rijden om in Cape Coast te komen. Het was niet zo heel toeristisch in het stadje maar op het strand zag je wel veel 'obruni's'.
De volgende dag gingen we eerst naar de kerk met de kindjes, alle kindjes, die meegingen, moesten zich weer netjes aankleden. We hadden afgesproken om met de kinderen naar het strand te gaan. We hadden 15 kinderen meegenomen en 2 oudere mensen. We waren met 20 mensen in totaal. We gingen naar een ander strand dan waar we al geweest waren. We gingen met de trotro en de taxi erheen, maar 2 taxi's hadden we nodig, zonder de chaffeur met 10 MENSEN in 1 taxi.
Het was echt super leuk om te zien dat die kinderen genoten, dat is echt weer het gevoel waar je het voor doet. De kinderen wilden allemaal dat we mee gingen zwemmen, maar we hadden gewone kleren aan.. Uiteindelijk heb ik toch gezwommen met kleren aan haha.
Alle, wat oudere, jongens waren de hele dag aan het voetballen, echt te leuk om te zien! Volgende week gaan we met de andere helft van het weeshuis, heb er nu al zin in.
Van het weeshuis gaan er 4 kinderen naar een andere school omdat ze beter kunnen leren. Alle kinderen horen hier trouwens een schooluniform te dragen, alleen niet iedereen heeft er een.
Vandaag is het maandag en beginnen de examens voor hun, geen idee eigenlijk waarom ze dat ook hebben maar ze waren gisteravond al wel een beetje begonnen met leren. De 4 kinderen van de andere school hebben donderdag vakantie en gaan dan naar school op het weeshuis.
Wij gaan zo weer even wat boodschapjes doen, beleg op brood, tonijn mmm, en wat lekkers te drinken.
Raar idee dat we al op de helft zijn, over 2 weken al naar huis..

Groetjes uit Ghanaaaaaaaaaa

Verjaardag en wat anders

We beginnen ons echt op ons gemak te voelen hier. We weten nu hoe alles werkt en hoe we met de trotro kunnen gaan. Een trotro is een klein busje waar 11 mensen in kunnen.
Ook alle kinderen roepen 'Obruni' naar je, dat betekent 'blanke'. Het lijkt wel of ze je aanbidden, echt raar eigenlijk. Ook iedereen groet je en vraagt hoe het gaat, dat is wel echt leuk eigenlijk.
We beginnen al een steeds betere band te krijgen met alle kinderen in het weeshuis, niet met de 'daykids' maar wel met de kinderen die daar leven.
We gingen vorige week zondag met de kindjes naar de kerk. Ze zijn hier echt heel gelovig, ze zijn christenen. Als ik in Ghana zou wonen, zou ik ook wel vaker naar de kerk gaan, haha want dat is echt wel leuk. Alle kinderen dansen een beetje, en degene die de mis doet, doet alles voor. Er staan kinderen te drummen en alle andere kinderen stonden te klappen. Gaaf om mee te maken.
Daarna op die zondag gingen we naar het strand. We wilden eigenlijk al kinderen meenemen maar ze zeiden dat we beter eerst een keer alleen konden gaan, dus we vroegen of Anita mee ging, onze 'moeder', van 18 jaar. Opeens ging Junior ook mee, dat is een kind van het weeshuis. Het was echt geweldig om te zien dat ze zo genoten om gewoon op het strand te zitten en soms het water in te gaan. Anita was wel bang van het water, haha , was echt grappig om te zien. Uiteindelijk heb ik haar toch tot haar knieen het water in gekregen. Daarna gingen we nog uit eten in een westers restaurantje, Sizzler, dus ik heb PIZZA op.
Afgelopen woensdag is er een vrijwilligster uit Belgie gekomen, Saskia. Zij blijft maar 2 weken maar dat is wel gezellig.

Nu dan, MIJN VERJAARDAG, 17 jaar!!
Heel anders gelopen dan verwacht..We wilden in de ochtend naar het strand gaan en dan lunchen in het weeshuis, een middagje daar en dan naar Sizzler.
Ik werd 'wakker' gezongen. Opeens stonden alle kinderen aan m'n bed haha. (ik slaap trouwens op een 2 persoonsbed, goed bekeken he?) Ik liep daarna naar buiten, hingen er slingers. En waar we altijd eten, lag de vloer vol ballonnen. En wooow die kinderen werden helemaal gek van die ballonnen. Ze vonden het echt geweldig!
We kwamen dus aan op het strand, kwam er zo'n gast naar ons toe en die wilde dat we met hem mee gingen om iets te doen, dus wij zonder na te denken meegaan. We bestelden allebei een cola. Ze kwam met 1,5 liter fles aan, dus zeiden we dat 1 meer dan genoeg was. Toen kregen we allebei nog een pak koekjes. We gingen even op het strand liggen, kwam die gast naar ons toe, met zijn broer, die heet Rasta, of ja zo noemen ze hem, hij heet Judah.

Hij heeft ons heel zijn huis laten zien, hij woont op het strand. Daarna gingen we terug naar het weeshuis en werd ik even helemaal nat gegooid,heeeeerlijk..
Rond 6 uur gingen we naar Sizzler met z'n 3en voor een heerlijke pizza, was echt gezellig. Daarna gingen we naar het strand want Judah had een verassing voor mij, een bomfire, een soort kampvuur.
Ik moest gaan tellen tot 100 en kijken naar het kampvuur, ik was bij 13 en ik kreeg 3 emmers zeewater over me heen, alweer helemaal nat. We zijn daar nog tot ongeveer 11 uur gebleven en toen heeft Rasta ons naar huis gebracht.
Ik voel me nog steeds jarig want als ik de kamers binnenloop van de kinderen zie ik overal ballonnen hangen.
Echt een rare, maar onvergetelijke verjaardag, thanks Janne!!
Ik ben trouwens mijn boekje kwijt waar ik alles in schreef wat we gingen doen dus dat is wel jammer.
Ik heb totaal geen last meer van heimwee, al was dat toen maar 1 dagje. Ik heb het hier zo naar m'n zin en wil er liefst niet aan denken dat wij over ongeveer 3 weken al weer thuis zijn.

Byeeeeeee

Eerste paar dagen in het weeshuis

Pffffff waar moet ik beginnen..
We hadden ons dus opgegeven om 'creative art' te geven, oke misschien vertel ik dingen dubbel haha.
Janne en ik waren in onze kamer en opeens komt onze 'moeder' binnen en zei dat we les moesten geven, dus ik vroeg NU? zegt ze ja, Dus wij HOP naar de 'lokalen' en creative art gegeven aan de middelste leeftijd en aan de kleintjes. Dat was al een hele ervaring. We kregen 2 boekjes waar dingen in stonden om te laten tekenen en om te knutselen, maar we hebben alleen papier en kleurtjes dus veel dingen kunnen we niet doen. We hebben zelf maar wat bedacht want aan dat boekje hadden we niet zo veel. Bij de middelste leeftijd hebben we wat op het WHITEBORD geschreven. Ze hebben 3 whiteborden, er zitten wel scheuren in maar het is handiger dan krijt. We schreven dus dat ze een tekening moesten maken met een paar dingen erin zoals een hond, een boom en een zon of zo
De kleintjes hebben we vlaggen laten tekenen, en ja hoor ik heb ze de Nederlandse vlag geleerd .YES!
Vanochtend konden we wat later wakker worden, rond 7 uur half 8, normaal om ongeveer half 7. Toen we wakker waren, konden we meteen ontbijten, BROOD met jam, lekkerrrr, maar nu is de jam op dus gaan we zometeen even lekker pindakaas halen of zoiets. We eten 2 keer per dag warm.
Maar toen we ontbeten hadden, voelde ik me niet zo fijn, ik voelde me gewoon gezond en het gaat verder super goed met me maarrrrrr we hebben niet de hele tijd iets te doen en daardoor ga je veel denken aan thuis en dan mis ik het toch wel heel erg. We kunnen hier wel normaal douchen en we hebben een wc maar toch mis je die luxe die je thuis hebt. Dat besef je pas als je het anders meemaakt, heel raar is dat..
We zijn van plan om van het geld wat we gekregen hebben een leraar te kopen, dat is dan 30 euro per maand. Dat lijkt me echt een geweldig gevoel als je in Nederland bent, dat je dan zoiets achterlaat!
Morgen gaan we met een paar kinderen van het weeshuis naar het strand. Lijkt me ook echt iets wat je niet snel vergeet.
Even iets anders, de kinderen liegen tegen je van wat ze niet hebben.. Een meisje zei, een paar dagen geleden, tegen mij dat ze maar 1 onderbroek had, en vroeg of ik er een paar wilde kopen voor haar. Ik weer, als een goedgelovig mens, zeggen dat ik ernaar zal kijken, we hadden het met de Australiërs over en toen zeiden hun dat ze vaak liegen, en dat dat meisje een tijdje geleden wel 7 onderbroeken gekregen had. Ik kon mijn OREN niet geloven, dat ze daarover liegen..
Misschien gaan we dit weekend nog een excursie doen, maar het is jammer dat de safari's en de mooie watervallen vooral in het Noorden zijn. Maar we vinden wel iets. We zullen zien.
Ik geniet ondertussen ook heel erg, hoewel ik ook papa, mama en Tom mis. Maar ja, dat gaat wel weer over hoop ik.

Dit was mijn verhaaltje weer, jullie ook een fijn weekenddddd

PAPA MAMA TOM ik hou van jullie
Lief he?